Zormuş arkadaş:))

Sayfasına bakıp da yeni yazısı yok diye söylendiğim sevgili blogcu kardeşlerim sizlere geç kalmış özürlerimi sunarım. Her gün yeni yazı yazan değerli arkadaşlarım saygılarımı sunar, ellerinizden öperim. Blogu açalı iki hafta olmadı, bunlar yazacak bu kadar şeyi nereden buluyor demeye başladım bile… Zamanında şöyle gezmeli, tozmalı, atlamalı, zıplamalı bir meslek edinmemişim ki:) Öğretmenim anacığım, ÖĞRETMEN!!! Hem de devlette, hem de aklınıza gelebilecek en sıkıcı şehirlerden birinde:( Ben istemez miyim sizlere gittiğim, gezdiğim yerleri; sinema, tiyatro, AVM, müze anılarımı, fikri mühim kocamı, Einstein’den hallice çocuklarımı anlatayım ama elde malzeme yok neylersin… Minnak şehir, vasat iş, hocakoca, normal çocuk, pek de normal denemeyecek bir kadın; eldeki malzeme bu, idare ediverin artık:)

Okuldu, süttü, zehirdi derken hafta geçiyor. Öğlenci olmanın fırsatlarından yararlanıp arkadaşlarımızla manzaraya karşı kahvaltı yapalım dedik, fotoğraflar oradan..