Ötekileştirmediklerimizden misiniz?

Üniversiteyi başörtüsü konusunda en sert tutum gösteren rektörlerden birinin döneminde okudum. Başörtülü olmadığım halde başörtüsü eylemlerine katıldım çünkü bu konuyu özgürlüklerin kısıtlanması olarak algılıyordum. İnsanları inançları, eğilimleri, farklı düşünceleri nedeni ile “ötekileştirmek, benim gibi düşünmedikleri için yargılamak yanlış görünüyordu gözüme. Yanlışlara karşı sessiz kalmanın ise onursuzluk olduğuna inandım. Bir gün sıra bana da gelir, birileri de gelir benim özgürlüğüme müdahale eder dedim hep kendi kendime. Düşündüğüm gibi de oldu. Gün geldi devran döndü bir dolu zaman geçti, dün başörtülerini özgürce takabilsinler diye birlikte eylem yaptığım insanlar beni ve benim gibi başörtüsü takmayan kadınları “ötekileştirmeye” başladılar. Allah ellerine iman terazisi vermiş gibi insanların inançlarını tartmaya başladılar. Dindar olmanın, hatta bir dine inanmanın bile zorunlu olamayacağını, bunun Allah’la kul arasında olduğunu unuttular. Daha dün kendilerine yapılan baskıları hatırlayıp empati kurmak yerine intikam almayı tercih ettiler. Kadın bedenine; kürtaj, sezaryen, tecavüz başlıkları ile saldıranlar, daha dün başörtülerine uzanan elin bundan farklı olmadığını düşünemediler. Özgürlüğün kişiye, kuruma, fikre göre belirlenemeyeceğini fark etmediler.

Bugün kamu kurumlarında, hastanelerde türbanlı kadınlar çalışabildiği halde; kot pantolonlu, mini etekli kadınların çalışamadığını fark ediyorum. İnsanların darbe yıllarında olduğu gibi fikrini gizlemeye başladığını fark ediyorum. En basit işlerinin hallolması için cemaatlere katılmaya çalışan insanlar görüyorum. Samimiyetin azaldığını ama sözde “inananların” çoğaldığını görüyorum. Başörtülü olmayan bizlerinse evlerde, yollarda, çalıştığımız işlerde, mahalle baskısına maruz kaldığımızı ve “ötekileştirilmeye” başlandığımızı hissediyorum. Bunun sonu nereye varacak bilmiyorum…